sezenim aksum… 10 yaşımdan itibaren hayatımın fon müziğini yapan kadınsın sen. hayatımın her döneminin şahidi, yoldaşı, mor kaplı defteri, depresyon hırkası, ağlama duvarı senin şarkıların.
ve bugün ben... kimseye anlatamadığımı şarkılarını defalarca dinleyerek ve söyleyerek... defalarca... göğe haykırıyorum, akan suya söylüyorum, kaldırım taşına, otobüs durağına, banyo küvetine... bulaşıklarıma, sade kahveme, tavanıma, ayak ucuma, boşluğa, çöl gülüme söylüyorum. içime içime söylüyorum. sezenim aksum… sen yanımda mıydın benim? değildin. sen nasıl taşıdın bunca yükü, nasıl dayandın sen. ben dayanamıyorum. dayanmaya gayret ediyorum sadece, şarkılarınla.
ve ilginçtir... hayatın içinde o "an"da dahi sen karşıma ansızın çıkıveriyorsun. bir balıkçıda mesela. bir deniz kenarında... iyi ki varsın sen... iyi ki. teşekkür ederim minik serçem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder